Zanim przystąpimy do testowania kolejnej gitarowej nowinki, będącej owocem japońskiej myśli technicznej, chciałbym przybliżyć Wam dwa fakty, które znacząco ułatwią nam zrozumienie się przy recenzji tego komba.

Mianowicie, punkt pierwszy: w instrukcji jasno napisano (w zasadzie pierwsze zdanie), że jest to typowy "practice amp", a zatem w grę wchodzi prawdopodobnie ćwiczenie w domu lub jammowanie w kameralnym gronie. Mamy tutaj sytuację, w której potencjalny nabywca jest typowym "kanapowym" gitarzystą, lub też działa nieco bardziej profesjonalnie i ma swój sprzęt nr 1, jednak dla własnej wygody woli mieć również coś mniejszego, gdy najdzie ochota na kilka dźwięków w domowym zaciszu. Zrozumienie powyższej kwestii jest kluczowe, ponieważ wszystko, co będziemy oceniali w przypadku Rolanda Cube-10GX będziemy odnosili do typowych warunków domowych.

Punkt drugi: cena. W przypadku wzmacniacza, który ma w zasadzie jedno przeznaczenie i prawdopodobnie zawsze będzie tym drugim w palmie pierwszeństwa, musimy pamiętać, że oceniamy sprzęt oferowany na rynku w cenie przyzwoitej jakości efektu gitarowego. Nie są to zatem wielkie pieniądze, a zatem oceny będziemy dokonywali zdecydowanie przez pryzmat funkcjonalności w stosunku do ceny, niż jakości brzmienia w porównaniu do butikowych wzmacniaczy za astronomiczne kwoty, wyrażone najczęściej obcą walutą.

Mały dużo może

Ta z pozoru dość prosta, 10-cio watowa konstrukcja, kryje w sobie kilka ciekawostek, ale po kolei. Przede wszystkim mamy do czynienia z niewielkich rozmiarów wzmacniaczem, którego wagę określam jako bardzo przyjazną, nawet dla osób, u których mięśnie w zasadzie są w stadium zanikowym. Solidnie wykonany, elementy dobrze spasowane, a metalowa osłona głośnika, zwana potocznie "grillem", spełnia swoją funkcję należycie. Na pokładzie mamy 8-calowy głośnik oraz otwór bass reflex. Jest to o tyle istotne, o ile prawdopodobnie bez tej funkcjonalności mielibyśmy do czynienia z deficytem niskich częstotliwości.

Do dyspozycji użytkownika są trzy rodzaje brzmienia: clean, crunch oraz lead, które każdy posiadacz smartphon’a z systemem iOS lub Android może zmieniać za pośrednictwem dedykowanej przez producenta aplikacji. Odbywa się to poprzez wyjście słuchawkowe telefonu, które łączymy z wejściem wzmacniacza przy pomocy typowego kabla gitarowego (dołączona przejściówka w zestawie), a następnie spośród dostępnych w aplikacji emulacji wzmacniaczy wgrywamy nowe brzmienia w miejsce każdego z dostępnych kanałów naszego sprzętu.

Urządzanie, oprócz standardowego zestawu gałek: gain, volume, bass, middle, treble, posiada również jedną gałkę dedykowaną wbudowanym efektom, takim jak: chorus, delay oraz dwa rodzaje pogłosów (plate oraz spring). Skrupulatne podejście do tematu nie pozwala mi przejść do omawiania brzmienia zanim nie wspomnę jeszcze o dwóch małych funkcjonalnościach, w mojej opinii - istotnych przy ćwiczeniu w warunkach domowych. A mowa tu mianowicie o wejściu AUX, np. dla backing track’u odtwarzanego z telefonu, oraz o wyjściu słuchawkowym, które z pewnością jest ulubionym elementem każdego sprzętu muzycznego w opinii sąsiadów, szczególnie, w połączeniu z takim wynalazkiem jak słuchawki, najlepiej o konstrukcji zamkniętej!

W sam raz

Przechodząc płynnie z części technicznej do wrażeń brzmieniowych, warto odwołać się do założeń poczynionych na początku i postarać się o odpowiedź na pytanie: czego tak naprawdę oczekuję od wzmacniacza typu "practice amp"? Moim skromnym zdaniem, najważniejsze jest uzyskanie przyjaznego dla ucha brzmienia na niskim poziomie głośności, które swoim charakterem pozwoli na przyzwoite oddanie charakteru podłączanego instrumentu. Chodzi o to, aby podłączając strata - słyszeć strata, tele - słyszeć tele, a nie za każdym razem jedno i to samo, jak ma to czasem miejsce w przypadku różnych wynalazków z wielkiego i dalekiego kraju, którego nazwa rozpoczyna się na literę C.  

Już przy pierwszych dźwiękach testowany wzmacniacz bardzo zaplusował. Moim uszom ukazały się ciepłe, czytelne dźwięki, mogące budzić skojarzenia testowanego Rolanda z konstrukcją lampową… Wzmak odezwał się dość sporą ilością dołu i środka, którą od razu postanowiłem zredukować. I tu - kolejne sympatyczne zaskoczenie - potencjometry bass, middle i treble odznaczają się nienaganną czułością. Każda zmiana ich położenia jest wyraźnie odzwierciedlona w brzmieniu wydobywającym się z głośnika.

Następnie, moją uwagę przyciągnęła gałka odpowiedzialna za ustawianie dodatkowych efektów. I choć do dyspozycji mamy w zasadzie cztery różne typy brzmienia, to w praktyce ich precyzyjne ustawienie może być dość trudne. Jest to pewnego rodzaju kompromis, który biorąc pod uwagę dedykowane przez producenta zastosowanie wzmacniacza, jest w pełni uzasadniony.

Dostępne jest jedno brzmienie chorusa bez możliwości regulacji, delay z regulacją czasu trwania (bez możliwości regulacji nasycenia), pogłos typu plate z regulacją czasu trwania oraz pogłos sprężynowy - podobnie jak chorus - bez możliwości regulacji. A to wszystko w ramach jednej gałki. Chciałbym na ten temat napisać wiele, ale - odwołując się do naszych przemyśleń ze wstępu - oceniam tą funkcjonalność bardzo pozytywnie. W domowym zaciszu nie potrzeba całej armii efektów i dziesiątek pokręteł. Mamy wszak skupić się na doskonaleniu gitarowej techniki, a nie na zabawie w ukręcanie brzmienia. A zatem ustawiłem przyjazne brzmienie pogłosu i przystąpiłem do dalszego ogrywania.

Pora sprawdzić co mają do zaoferowania kanały crunch oraz lead. O ile w przypadku lampowych konstrukcji oczekiwania od barw przesterowanych mogą być wygórowane, o tyle w przypadku testowanego Rolanda warto zwrócić uwagę na fakt, iż brzmienie przesterów są pozbawione efektu, zwanego potocznie "siarą". Może to zasługa często wspominanej technologii COSM - nie wiem.

Crunch brzmi bardzo równo, nawet bym pokusił się o stwierdzenie, że brakuje mi pewnego rodzaju zadziornego charakteru, czegoś jakby pazura, ale jednocześnie warto podkreślić, że sound, jaki udało się uzyskać, przekroczył moje wcześniejsze oczekiwania co do konstrukcyjnych możliwości tego sprzętu. W przypadku kanału lead mamy do czynienia ze zdecydowanie większym nasyceniem przesteru, które daje nam możliwość zagrania sola o silnym, "lejącym" się brzmieniu - coś ala Gary Moore.

Spośród trzech kanałów, moim faworytem pozostaje brzmienie kanału czystego. Być może to przypadek, a być może efekt legendy, jaką stanowi Roland w tym temacie. Mowa tu mianowicie o kultowym modelu Jazz Chorus, który nieprzerwanie od roku 1975 znajduje się w ofercie producenta.

Podsumowanie

Roland CUBE-10GX to warta rozważenia propozycja dla wszystkich tych, którzy szukają "czegoś małego" do grania w domu, rozpoczynają swoją przygodę z gitarowym graniem, lub też za wiosło sięgają jedynie w niedziele i święta. Na pokładzie mamy wszystko to, co potrzebne, aby móc w domowym zaciszu przygotować się do kolejnej próby lub przećwiczyć zadane przez nauczyciela riffy. Wzmacniacz jest interesującą propozycją w szczególności, jeśli bierzemy pod uwagę stosunek jakości oraz oferowanych funkcji do ceny. W mojej opinii, w porównaniu do swoich konkurentów z podobnej półki jakościowej i cenowej, będzie jednym z wyróżniających się "in plus". Owocnych wyborów!

Roland CUBE-10GX (Clean)

Roland CUBE-10GX (Drive)

Specyfikacja techniczna:

• Maksymalna moc wyjściowa: 10 W

• Nominalny poziom wejściowy (1kHz):
  
  • INPUT: -10 dBu (1 M Ohm)
  • AUX IN: -10 dBu

• Głośnik: 20 cm (8 cali)
• Sterowanie:
  
  • POWER przełącznik
  • AMP TYPE przełącznik (CLEAN, CRUNCH, LEAD)
  • GAIN pokrętło
  • VOLUME pokrętło
  • BASS pokrętło
  • MIDDLE pokrętło
  • TREBLE pokrętło
  • EFFECT pokrętło (CHORUS, DELAY, REVERB, SPRING)

• Wskaźnik: AMP TYPE

• Złącza:
  
  • INPUT jack: 1/4-cala phone type
  • AUX IN jack: Stereo miniature phone type
  • REC OUT/PHONES jack: Stereo miniature phone type
• Zasilanie: AC adaptor (DC 5.7 V)
• Pobór Prądu: 700 mA
• Akcesoria:
  
  • Owner's manual
  • Zasilacz AC
• Wymiary: 346 x 179 x 317 mm
• Waga: 4.7 kg (nie wliczając zasilacza AC)

Galeria zdjęć Roland CUBE-10GX: