KRZYSZTOF MISIAK - WORKSHOP: Melodia i harmonia na bazie płyty "5.1"

Niedawno Krzysztof Misiak ucieszył nas informacją o wydaniu nowego albumu"5.1", a już przygotował dla Was kolejną niespodziankę. Poniżej znajdziecie warsztat gitarowy autorstwa Krzysztofa, który jest oparty właśnie o kompozycje z najnowszej płyty. Połamania strun!

Fragment frazy pochodzi z (początku) utworu "Dyskretny urok chłodnej elegancji". Zawartość dźwiękowa pierwszych trzech taktów to skala bluesowa w tonacji A (a, c, d, d#, e, g), którą kończy akord C#m7,b6 sugerujący (antycypujący) zmianę tonacji na durową. Po czym następuje fraza oparta na dźwiękach z akordów A (a, c#, e) i Eb (Eb, G, Bb) oddalonych od siebie o interwał trytonu (trzy całe tony), czyli klasyczny substytut trytonowy tychże akordów. Suspendowy koniec następuje dzięki akordowi Eb/F. Kolejny takt jest ukłonem w kierunku country, dwudźwięki (double stops) "opisują" zagrywkę bluesową, którą można zagrać na dominantowym-(septymowym) A. I znowu powiew w kierunku jazzu, bo kończy tę frazę akord G/A.

Dyskretny urok chłodnej elegancji

Pozwalam sobie zamieścić "kwit" do utworu "Cecha silnie pożądana", a w zasadzie jego główne części. Nazwijmy je zwrotką i refrenem. Stylistycznie określam ten utwór jako podswingowane reggae o triolowym feel'u.

System posiada cztery pięciolinie, z czego górna zawiera melodię tematów. Poniżej gitara akustyczna, niżej harmonia dla instr. klawiszowych (synth, pad, string) i najniżej linia basówki. Jak widać, w części zwrotkowej, jesteśmy w tonacji H moll (skala eolska - H, C#, D, E, F#, G, A), z wyjątkiem trzech akordów, których nie zbudujemy z podanej zawartości dźwięków. Są to F#7,#9 (ogrywamy go skalą alterowaną - F#, G, A, A#, C, D, E), C#7,9# (interpretujemy go skalą alterowaną - C#, D, E, E#, G, A, H) i C7,9,11# (skala lidyjska dominantowa - C, D, E, F#, G, A, Bb).

Cecha silnie pożądana - Cz. I

Ciekawostką jest, że harmonia realizowana na gitarze to w większości trzy dźwięki określające prymę, tryb (moll lub dur) i "kolor" (inne interwały). Takie potraktowanie akordów to mój ukłon w kierunku stylu gry Krzysztofa Ścierańskiego, który do realizacji harmonii wykorzystuje często struny E, D i G. Notabene Mistrz zagrał solówki w tym utworze. Klawisze grają pełne wersje tychże akordów. Refren (od 11 taktu) przenosi się lekko do tonacji E moll (bliżej doryckości), a gitara gra rozkładane akordy z użyciem m.in. pustych strun.

Ważne, że melodia refrenu nie zaczyna się "na raz", a ostatni akord C7,9,11# to substytut trytonowy (F#7 dominanty do H moll), który "płynnie wprowadza nas do części zwrotkowej. Życzę powodzenia w "rozgryzaniu" klasycznego zapisu nutowego (nie tabulatury), ale zapewne sprawniej to zrobicie po wysłuchaniu tejże kompozycji.

Cecha silnie pożądana - Cz. II

Odsłuch fragmentów utworów: