Test gitary elektrycznej Washburn XM STD2 (PB)

Washburn zalewa ostatnio polski rynek nowościami sprzętowymi, wpisując się niejako w rosnące zapotrzebowanie na dobrze wykonane budżetowe gitary brzmieniem nie odbiegające od droższych wioseł serwowanych przez konkurencję.

W przypadku opisywanego przeze mnie modelu XM STD2 PB sprawa jest zupełnie jasna - za 1000 zł mamy zawodowe  brzmienie, piękny wygląd, świetne wykonanie  i świadomość posiadania porządnej gitary z żywej dechy. Co więcej - za ów "tysiak" dostajemy też firmowe przystawki, gdyż w XM STD2 PB pod strunami siedzą dwa mocne jak diabli Duncany USM.

Detale

Gitara kształtem bezpośrednio nawiązuje do legendy rockowo-metalowych brzmień, u konkurensji noszącego symbol RG. Zarówno charakterystyczne rogi w korpusie jak zakończona "pazurkiem" główka przynoszą na myśl japońskie guru w świecie sprzętu gitarowego.  Washburn nie poszedł jednak wcale na łatwiznę zwyczajnie kopiując kształt RG - profilowany korpus i bardzo miłe dla oka wcięcie w główce nadają gitarze indywidualizmu.

Klucze nie sprawiają żadnych problemów przy strojeniu, chodzą z miłym dla palców oporem, a dostrajanie w większości przypadków będzie winą wyciągania się strun, gdyż użyte tu die-casty trzymają dzielnie i niewzruszenie. Struny opierają się przy główce na coraz bardziej popularnym siodełku NuBone. Model opisywany posiada czarny lakier typu metallic, wykończony na połysk. Osprzęt zamontowany w gitarze sprawia wrażenie wykonanego solidnie. Zastosowano tu ujednolicony chrom, który świetnie zgrywa się z klonem i palisandrem gryfu oraz czernią korpusu.

Brzemienie

Brzmienie gitary nie pozostawia złudzeń - zainstalowane pickupy Duncan USM radzą sobie świetnie. W tym miejscu warto rozszerzyć nieco informacje o tych pickupach. Ze strony producenta czytamy:

Pickupy Duncan USM odzwierciedlają efekty najnowszej współpracy pomiędzy firmami U.S. Music Corp. i firmą Seymour Duncan. Pickupy Duncana postrzegane są jako czołowy produkt w przypadku rozbudowy instrumentów jak również OEMowy standard w najlepszych gitarach świata. Duncan i USM pracują razem od wielu lat i w tym okresie wspólnie wspierały artystów takich jak: Nuno Bettencourt, Paul Stanley, George Lynch i wielu innych.

 

 

 

Pickupy Duncan USM projektowane są przez inżynierów Seymoura Duncana z siedzibą w Santa Barbara i odpowiadają wymaganiom określonym przez firmę US Music. Występują jedynie w wybranych modelach gitar Washburn i Parker. Obecnie dostępne są pickupy w dwóch brzmieniach: HB-103 oraz HB-102. 

HB-103 to humbucker o wysokim poziomie sygnału wyjściowego przeznaczony do ciężkiego rocka, metalu, thrashu oraz muzyki pankowej. Jest ekstremalnie agresywnym pickupem wyposażonym w mocne cewki nawinięte na magnesy ceramiczne, który jest jednocześnie w stanie utrzymać czystość gry, nawet w przypadku trudnych prób, jakim poddawane są gitary w ciężkiej muzyce.

HB-102 jest klasycznym stuningowanym zestawem humbuckerów dających sobie radę w wielu stylach muzycznych, począwszy od bluesa, poprzez rock klasyczny, na metalu kończąc. Pickup przy mostku ma uzwojenia o wysokim poziomie sygnału wyjściowego, a pickup przy gryfie jest lekko cofnięty. Do budowy obydwu użyto magnesów Alnico 5 i zadbano o najmniejsze szczegóły.

Jakość i „muzykalność” pickupów Duncan USM oznacza, że instrumenty w których je użyto odznaczają się wspaniałym brzmieniem już po ich pierwszym wyjęciu z opakowania. Niewątpliwie, pickupy te znacznie wpływają na jakość i wartość instrumentu, eliminując potrzebę usprawniania elektroniki w gitarach.

Brzmienie w każdym paśmie, szczególnie średnim jest wyraźne, okrągłe, lipa z deski gra całkiem przyjemnie. Kiedy wziąłem ją pierwszy raz do ręki, zadziwiła mnie jej lekkość. Myślałem na początku, że wpłynie to na sustain i ogólną mięsistość. Okazuje się, że gitara wybrzmiewa bardziej niż zadowalająco długo, a przy porządnym odkręceniu jej na lampie zaczęła gadać z metalowym pazurem. Trójpozycyjny przełącznik pozwala na przełączanie się miedzy trzema dość selektywnymi charakterystykami brzmień. Muszę przyznać że w gitarze tej pozycja neck+bridge była jak dla mnie jedną z lepszych dotychczas słyszanych. Muszę jednak dość stanowczo stwierdzić, że gitara nadaje się przede wszystkim do rockowych brzmień. Metal musi poczekać.

Podsumowanie

Zawsze znajdzie się jakieś "ale". Przy zakupie pierwszą rzeczą jaką należy zrobić to zignorować radośnie obwieszoną na zawieszce przy kluczach informację o tym, iż Washburn posiada struny DiAddario. To, co zostało fabrycznie założone, w pierwszych minutach od wzięcia sprzętu do ręki, prawie zniechęciło mnie do testu. Struny wyciągały się na progach nawet przy bardzo delikatnym nacisku, co absolutnie uniemożliwiało grę w tonacji. Innym powodem były ustawienia fabryczne. W innej recenzji Washburna na Infomusic.pl poruszano już tę kwestię. Akcja strun była absurdalnie wysoka, dodatkowo menzura wymagała również korekty. Należy zatem szybko zmienić struny na nowe, pokręcić trochę śrubokrętem (bądź dać gitarę fachowcom) i praktycznie nie znajdzie się już żaden element, który będzie przeszkadzał.

Gitarę polecam każdemu, kto nie posiada zbyt dużych środków pieniężnych, a potrzebuje naprawdę fachowego sprzętu. Wiadomo, że na półkach czekają droższe Ibanezy, Fendery, Jacksony itp., jednak za dużo mniejszą cenę możemy mieć wiosełko nie tak bardzo odstające od swoich wypasionych braci.

Specyfikacja techniczna: